De Lind
Uit de serie van Kerkeijnd tot Linde-eind
In deze aflevering informatie over de Lind. Kerkeijnd tot Linde eind is een historische wandeling door Oisterwijk, waarbij presentator Frans Kapteijns u e.e.a. uitlegt over wat zich in de loop der tijd in Oisterwijk heeft afgespeeld. Een serie in 2010 opgenomen.
Meer info over Oisterwijk en de Lind
- De Lind (voormalige marktplaats Oisterwijk, aangewezen als beschermd stadsgezicht +uitbreiding). Hierlangs staat een aantal herenhuizen, zoals:
- Looiershuizen De Lind 8, De Lind 40.
- Voormalige sigarenfabriek “De Huifkar”, De Lind 30.
- Voormalige verffabriek Holleman, De Lind 28, uit 1849 (“Domus Renata”)
- Voormalige herberg In de Drye Swaentjes, De Lind 42, in de 17e eeuw een herberg, in de 18e eeuw woning van de gemeentesecretaris, sedert 2005 een zakenpand.
- Raadhuis, daterend uit 1899, herbergt een collectie gildezilver.
- Trouwlaantje, een ongeveer 200m lang linden-berceau tussen de twee rijbanen van De Lind. Het is traditie dat bruidsparen onder het twee eeuwen oude linden-gewelf door naar het stadhuis lopen. Vroeger leidde dit pad naar de kapel van Onze Lieve Vrouw Ter Lind, ofwel Vreugderijke die stond op de plaats van het huidige raadhuis.
- Lindeboom van vele honderden jaren oud en daarmee de oudste boom van Oisterwijk, staat op De Lind. Reeds in 1388 werd de boom beschreven, maar het is onduidelijk of daar de huidige boom mee bedoeld is. Onder de boom werden kaas- en eiermarkten gehouden en werd recht gesproken
- Vrijheidseik, tussen het Trouwlaantje en het raadhuis, geplant op of rond 19 oktober 1794 als vrijheidsboom en de enige die als zodanig nog bestaat in Nederland.
- Een vrijheidsboom of vrijheidspaal is een boom of houten paal die symbool staat voor vrijheid en democratie. De vrijheidsboom was een veelgebruikt symbool van de vernieuwde maatschappij die bewerkstelligd werd door de Franse Revolutie. Ook stond het symbool voor vergelijkbare omwentelingen in andere landen, zoals de Bataafse Republiek in Nederland.De vrijheidsbomen van de Franse Revolutie werden tijdens een ceremonie in het midden van het centrale plein van een plaats geplant of geplaatst. Vervolgens werd er feestelijk omheen gedanst. Bovenaan de vrijheidsboom hing meestal een vaandel, vaak rood. Soms werd ook een Frygische muts van de paal gehangen als vrijheidssymbool. De vrijheidsbomen werden gedecoreerd met vlaggen, bloemen, linten, lichtjes en allerlei andere versierselen. Ze werden vereerd en dienden als een verzamelpunt en een soort altaar voor de revolutionaire beweging. Ze werden wettelijk beschermd; tijdens de laatste fase van de Terreur kon vernieling van een vrijheidsboom zelfs veroordeling tot de guillotine betekenen. Desondanks werden veel bomen neergehaald door antirevolutionairen, vooral na de val van Robespierre en de antiradicale reactie die hierop volgde.
De oorspronkelijke vrijheidsboom was de Liberty Tree in Boston, een iep die in 1765 een verzamelpunt werd voor tegenstanders van het Britse koloniale bestuur, in de aanloop naar de Amerikaanse Revolutie. In navolging werden ook in een aantal andere plaatsen in deDertien Koloniën vrijheidsbomen of -palen geplaatst als protest tegen de Britse overheid. Gedurende de jaren 1760 en 1770 plantte de geheime anti-Britse organisatie Sons of Liberty (“zonen van de vrijheid”) regelmatig vrijheidsbomen in New York. In 1770 kwam het tot een handgemeen met dodelijke afloop tussen Britse soldaten en kolonisten in New York nadat de Britten een vrijheidsboom hadden neergezaagd. De vrijheidsbomen werden in de daaropvolgende jaren herhaaldelijk opgericht door de Sons of Liberty en weer neergezaagd door de Britse autoriteiten, tot de kolonisten in 1775 de macht overnamen in New York.
