Rudi Wertheimer is in 1909 in Keulen geboren. Op de hoek van het Baaneind met de Laag Heukelomseweg in Heukelom stond het huis waarin Rudi Wertheimer het laatste jaar in vrijheid heeft gewoond. Hij is 35 jaar als hij tussen Blechhammer en het kamp Gross-Rosen van uitputting om het leven komt. Ruim drie maanden voor het einde van de oorlog.
In 2017 is de werkgroep Struikelstenen Oisterwijk opgericht als onderdeel van de Stichting Behoud Joodse Begraafplaats. In het verlengde van de doelstelling van de stichting houdt de werkgroep zich bezig met de herdenking van de oorlogsslachtoffers uit de Joodse gemeenschap in Oisterwijk door het leggen van struikelstenen voor de Joden die vanuit Oisterwijk in de Tweede Wereldoorlog zijn gevlucht of gedeporteerd en omgebracht in een concentratiekamp.
Oorspronkelijk heten deze gedenkstenen ‘Stolpersteine’ (stolpern betekent struikelen). Initiatiefnemer is de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Deze kubusvormige betonnen stenen hebben een messing bovenplaat, waarin een korte tekst wordt gegraveerd. De stenen worden geplaatst in het troittoir voor de huizen waarin de Joden verdreven en vermoord zijn. Op plekken waar de oorspronkelijke huizen verdwenen zijn, maar vroeger slachtoffers van de Duitse bezetter hebben gewoond, komt eveneens een ‘Struikelsteen’.
Op de hoek van het Baaneind met de Laag Heukelomseweg in Heukelom stond het huis waarin Rudi Wertheimer het laatste jaar in vrijheid heeft gewoond. Rudi Wertheimer is in 1909 in Keulen geboren. Zijn vader, Jacob Wertheimer, is directeur van een vestiging van de Adler & Oppenheimer leerfabrieken. In 1930 vertrekt Rudi naar Nederland om bij de Oisterwijkse vestiging van de fabriek te gaan werken. Rudi wil zich blijvend in Nederland vestigen en vraagt het Nederlandse staatsburgerschap aan. In december 1936 wordt hij tot Nederlander genaturaliseerd en is hij een actief lid binnen de Joodse gemeente in Tilburg.
De eerste negen jaar woont hij aan de Gemullehoekenweg en vervolgens aan de Heisteeg. In 1941 verhuist hij naar villa Zonlicht, het zomerhuis van mevrouw Eschauzier. Hier woont hij onder het mom van rentmeester van het landgoed, om zo geen last van de Duitsers te hebben. Een jaar later, wordt hij getipt dat hij de volgende dag opgepakt zou worden. Rudi denkt dat dit wel mee zal vallen.
De werkelijkheid is echter anders. Hij wordt opgepakt, naar Westerbork gebracht en na een paar dagen al op transport gesteld naar Auschwitz. Onderweg stopt de trein en moeten jonge sterke mannen uitstappen om in een werkkamp te worden tewerkgesteld. Na ruim twee jaar wordt Rudi in oktober 1944 overgeplaatst naar Blechhammer.
Een paar maanden later, in januari 1945, trekken de Russen in een offensief in westelijke richting. De kam- pen moeten worden ontruimd en de gevangenen moeten onder erbarmelijke omstandigheden te voet naar kampen in het westen. Velen overleven deze dodenmarsen niet. Zo ook Rudi Wertheimer. Hij is 35 jaar als hij tussen Blechhammer en het kamp Gross-Rosen van uitputting om het leven komt. Ruim drie maanden voor het einde van de oorlog.
De naam van Rudi is opgenomen op de gedenksteen in de hal van de Leerfabriek en er is in 2021 voor hem een struikelsteen gelegd op zijn laatste woonadres.
Tekst: Comité Open Monumentendag
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.